Sandkerwa

Vanuit Münchberg (zie vorig bericht) verplaats ik me woensdagmorgen naar Haßfurt, west-noordwest van Bamberg. Vanwege de drukte rondom de Sandkerwa wil ik liever niet in Bamberg zelf verblijven, maar er wel dichtbij; het is slechts iets meer dan een kwartier treinen vanuit Hassfurt, het hotel daar ligt bovendien op maar drie minuten lopen van het station. Hassfurt is een niet onaardig stadje, met diverse oude openbare gebouwen, stadstorens en kerken; helaas is er geen brouwerij meer. Later ga ik nog even in Schweinfurt kijken, maar die plaats valt tegen, door WO II is er van de oude binnenstad helaas maar heel weinig over (overigens zijn er hier wel nog twee brouwerijen, Brauhaus Schweinfurt en Roth). Dus de trein naar Bamberg genomen en met de bus naar het centrum. Een hapje eten, niet met bier maar met Bionade (komt per slot ook uit een brouwerij) en dan een bezoekje aan de Sandkerwa. Oorspronkelijk is dit niet meer dan het patroonsfeest (Kirchweih) van de St. Elisabeth im Sand kerk. In de loop van z’n inmiddels zestigjarig bestaan is het uitgegroeid tot het grootste Bambergse feest, normaal 5 dagen, dit jaar vanwege het jubileum een hele week. Op sommige plekken is het al vrij druk, elders redelijk rustig. Ik probeer het Festbier van Hausbrau Stegaurach, lijkt me een Märzen: redelijk moutig, en mogelijk iets sterker dan standaard. Rustig teruggewandeld naar het station en terug naar Hassfurt.

Duitsland augustus 2010

Vanuit Berlijn (zie voorgaand bericht) gaat de reis weer zuidwaarts. Een zeer goed bezette ICE brengt me naar Jena Paradiesbahnhof. Koffer in een kluis, en met tram, bus en benenwagen naar het stadsdeel Wöllnitz. Hier bevindt zich in een klein zijdal van het Saaletal de Talschänke, Gasthof met eigen brouwerij. Het hier gebrouwen bier is Wöllnitzer Weissbier, een familielid van de Berliner Weisse. Van de tap ziet het er uit als een vrij lichtgekleurde Hefeweizen, geurt  fris, smaakt zacht en tegelijk intens zuur, met redelijk veel koolzuurprikkeling. Geserveerd in een pul, niet in een Weizenglas. De zurigheid vind ik aangenaam melkzurig, maar ook hier is het de gewoonte het te verzoeten met Himbeer- of Waldmeistersirup (frambozen- resp. Lieve-vrouwe-bedstro-siroop). Verwantschap met de Gose is er ook, men drinkt het Weissbier hier vaak met Kümmel, zoals in Leipzig de Gose met Allasch (een Kümmel-likeur) gedronken wordt.
Door naar Bamberg waar ik wederom in Spezial verblijf. Na me geïnstalleerd te hebben avondeten op de binnenplaats met een pul Ungespundetes, die in zeer goede vorm is (hoppig !). Daarna nog een kleine wandeling, de werkzaamheden aan de nieuwe Kettenbrücke zijn in vijf maanden behoorlijk gevorderd.

Dinsdagmorgen neem ik de trein via Neurenberg naar Weiden in de Oberpfalz, en reis vandaar per bus door naar Flossenbürg, dichtbij de grens met Tsjechië. Lunch bij Stromhias met een pul Echter Zoigl (uit de Kommunbrauerei Mitterteich). Daarna heb ik de KZ-Gedenkstätte Flossenbürg bezocht. Dit was een concentratie-werkkamp, geen vernietigingskamp. Van de naar schatting 100.000 mensen die er tussen 1938 en 1945 verbleven is ongeveer  eenderde omgekomen. Als ze niet vermoord werden, was het wel door systematische overwerktheid, ondervoeding en mishandeling. Akelig indrukwekkend.
Met de bus terug tot Altenstadt a/d Waldnaab voor een glas Echter Zoigl in de Alter Pfarrhof, gebrouwen in de Kommunbrauerei Windischeschenbach. Door naar Weiden, avondeten en een Hefeweizen bij de Brauwirt, en via Neurenberg weer terug naar Bamberg.

Berliner Bierfestival

Na een niet al te vroeg vertrek uit Leiden via Schiphol naar Berlin Spandau, met de S-Bahn door tot station Bellevue en eten bij huisbrouwerij Brewbaker, gevestigd in een van de S-Bahn-Bogen. Er zijn drie bieren te verkrijgen, een vast en twee wisselend, altijd te proeven middels een trio van 0,1 liter glaasjes. Het vaste Bellevue Pils (het hopbitter komt met vertraging door), Red Monkey (amber, fruitig) en Summer Stout (diepbruin, koffie plus chocola). Het eten is bepaald geen standaard huisbrouwerij-kost (Coq à la bière, iemand?). Daarna door naar m’n hotel.

Volgende morgen een uitgebreid ontbijt, dan met de S-Bahn naar Potsdam. Na uitgevogeld te hebben hoe het OV hier in elkaar zit qua verbindingen (mijn Berlijnse dagkaart is hier gewoon geldig) even in het centrum rondgekeken, dan met tram en bus naar Hausbrauerei Meierei aan de Jungfernsee, fraai gelegen. Het hoort bij Schloss Cecilienhof, is in 1945 grotendeels door brand verwoest en tot na de Wende (1989) een ruïne gebleven. Eten op het terras aan het meer, het menu is typisch Brauhaus. Meierei Hell is bijna amberkleurig, geurt wat gistig-fruitig met een vleug hop en ditto smaak. Het Schwarzbier is donkerbruin, moutig met enige gebrandheid, koffie en wat bittere chocola, goed doordrinkbaar.
Dan terug naar Berlijn en naar het Bierfestival. Eerste stop: BrewDog uit Schotland, met bijna hun volledige assortiment! Ik beperk me nu tot Zeitgeist, een donker bier, moutig, gebrand koffie en chocola plus hop, zeer vol van smaak. Verderop staat Günther-Bräu uit Burgkunstadt, en de wagen van Bierland Oberfranken met bieren van Hummel uit Merkendorf. Weer even verder Hösl uit Mitterteich in de Oberpfalz. Hun ‘pils” is een hoppig Helles. Het begint te plenzen als ik net bij Stiegl (Salzburg) ben, dus nog maar een Paracelsus Zwickl geproefd. Vervolgens een Raubritter Dunkel van Schlossbrauerei Schwarzbach (Thüringer Wald). Uit Saksen: Glückauf Kräusen, geurt fruitig, smaakt citrus hoppig en vrij bitter (maar niet hard). Dan van de Braumanufaktur: Potsdamer Weisse, vanzelfsprekend zonder Schuss (siroop): melkzurig fris met een vleugje citrus.
Voor het avondeten bezoek ik het Brauhaus in Spandau. Eten is tamelijk standaard, maar het velletje met speciale seizoensgerechten bevat enkele bizonderheden. Bieren: het Havelbräu Hell is ook min of meer standaard, een broertje van dat in de Meierei. Het bier van de maand is een Dunkel, Landbier, moutig maar niet te zoet. Ze maken er ook ijs mee wat ik als toetje neem, zeer geslaagd.

Zomerbierfestival

Ook wel bekend als de Mechelse bierdag. Een maand later dan gewoonlijk, en net zo goed als gewoonlijk. Een niet overmatig lange bierlijst, maar vele nieuwe en bizondere brouwsels. Alle bieren geserveerd in sherry-copita’s voor € 1,50 per glas. Geen muziek/muzak, prima proefomstandigheden. Klein maar fijn (alweer); complimenten aan de Beerbrothers.