Bierkultur(en)

Het Festival der Bierkulturen in Keulen was aanleiding voor een weekend Nordrhein-Westfalen.
Op vrijdag via Schiphol en Rheine naar Münster voor een bezoekje aan Pinkus Müller, om eindelijk weer eens hun Alt van het vat te drinken. Dit bier wordt ruim een half jaar gelagerd om een bescheiden dosis melkzuur te verkrijgen en is daardoor lichtjes zuur. Het Münsteranisch Alt lijkt dan ook  totaal niet op het Altbier van Düsseldorf en de Niederrhein, het is donkergeel van kleur, ruikt fruitig, zelfs een beetje wijnachtig, smaakt zachtzurig-fruitig met slechts een geringe hoppigheid en helemaal niets gebrands.
Later in de middag door naar Wuppertal waar ik een hotel heb geboekt voor twee nachten, vlakbij het hoofdstation en de halte van de Schwebebahn. Deze in 1901 geopende monorail kun je beschouwen als een hangende tram. Het hotel biedt gratis OV in de hele regio aan, dus ga ik na me geïnstalleerd te hebben met de Schwebebahn naar het stadsdeel Barmen. Hier vind je het Wuppertaler Brauhaus in een voormalig zwembad(!) Naast zwemmen wordt de inrichting gekenmerkt door verwijzingen naar de Schwebebahn. De twee standaardbieren zijn zoals te verwachten Hell en Dunkel, beide ongefilterd. Het eerste is zeer troebel, zeer fruitig/gistig, het lijkt wel sinaasappellimonade met koolzuur en wat hop en mout, het tweede is heel wat beter met bescheiden mout, koffie en chocola plus wat fruitigheid.
Zaterdag met een omweg over de Müngstener Brücke (Remscheid – Solingen) naar Keulen. Het festival wordt gehouden in een soort wijkcentrum in Ehrenfeld, op zo’n 250 meter van het gelijknamige station. De stands zijn verdeeld over drie locaties: de meeste staan in de grote zaal, enkele in een tent op een pleintje achter het gebouw, terwijl er ook nog het een en ander te proeven valt in brouwcafé Braustelle verderop in de straat, goed 100 meter lopen. Toegang drie euro plus 50 cent statiegeld voor een Kölsch-Stange van 20 cl, die als proefglas dient; er is een sticker met het festivallogo opgeplakt die het glas een tweede maatstreep geeft op 15 cl. Betalen gaat met bonnetjes van 50 cent, gewoonlijk 2 bonnen per bier, soms drie of vier. De meeste stands zijn van Duitse brouwerijtjes, maar ook een Belgische, Deense, Italiaanse, Spaanse en Zwitserse brouwerij zijn aanwezig. Daarnaast zijn er twee internet-bierhandels met een groot assortiment, de ene (Bierzwerg) heeft een lading flesbieren uit Schotland bij zich. De ander (Bierkompass) heeft een aantal bizondere Duitse bieren meegebracht, zoals Gose en Lichtenhainer, plus diverse buitenlandse bieren, vooral uit België. En er is een Duitse lambik-steker aanwezig! Diverse Nederlandse en Duitse kennissen komen ook een kijkje nemen, velen net als ik beide dagen. Ruim na sluitingstijd ga ik in goed gezelschap nog eten bij Päffgen, daarna met tram en trein terug naar Wuppertal.
Zondagmorgen na wederom een uitgebreid ontbijt nog een rit met de Schwebebahn, nu naar het andere uiteinde; ik krijg ook nog de zogeheten Kaiserwagen voor de lens, het enige nog rijvaardige tramstel/treinstel van 1901, de rest van het materieel dateert uit de 70er jaren. Dan naar Keulen, middageten in de Malzmühle, daarna weer naar het festival. Het is nu een stuk minder druk, maar er is nog genoeg te proeven en er zijn ook weer een aantal andere Nederlands en Belgische bekenden aanwezig. Aan het eind van de middag per auto terug naar Leiden, met in de kofferbak nog een aantal interessante flessen.

Speciaalbierfestival KBC 2010

Het Klein Brouwerij Collectief had dit jaar pech: de weergoden waren hen niet welgezind, tot omstreeks half vijf regende het vrijwel steeds zachtjes, soms wat harder en eenmaal heel erg hard. Toch waren er nog heel wat doorzetters naar ’s Hertogenbosch gekomen om bier te proeven. En er was ook heel wat lekkers te proeven, waarbij de aanwezigheid van veel bekenden het uitwisselen van proevertjes bevorderde. Natuurlijk waren er ook enkele stands waar ik steeds een boogje omheen heb gemaakt, wijs geworden door eerdere ervaringen. En van mensen die niet zo voorzichtig waren hoorde ik opmerkingen die deze gedragslijn als juist bevestigden (helaas, juist in dit soort gevallen zou ik het graag mis hebben!). Ook zijn er wel erg veel bierfirma’s aanwezig die hun bier elders laten brouwen. Dat bier is niet minder van kwaliteit, integendeel, maar er wordt door verschillende aanwezigen toch nog steeds te weinig informatie gegeven over wie het bier brouwt en hoe het recept tot stand is gekomen. Gelukkig zijn er ook anderen die daar wel heel open over zijn.

Whisky Fair Limburg 2010

Net als twee jaar geleden had ik mijn “voorjaarsvakantie” zo gepland dat naast de Solothurner Biertage ook de tweede dag van de Whisky Fair in Limburg an der Lahn bezocht kon worden. Vanuit mijn verblijfplaats Nassau in het Lahntal ben je in een goed halfuur met de trein in Limburg, en daarvandaan is het slechts 5 minuutjes lopen naar de Stadthalle. Toegang is 8 euro voor de hele dag (dat is maximaal 8 uur), daarvoor krijg je verder alleen een proefglas (het slanke model op extra hoge voet) en een boekje met standindeling en programma. Wil je proeverijen of lezingen bezoeken dan kun je die ter plekke boeken aan een aparte balie; de lezingen zijn i.h.a. gratis, proeverijen meestal 15 euro.  De vele stands zijn verdeeld over meerdere ruimtes op twee verdiepingen, op de derde verdieping (eigenlijk het balkon in de grote zaal) kun je even rustig zitten. Enkele stands zijn in een tent, tussen tent en de hal is nog een klein terras, en het is mooi weer, dus een aangename plek mits je bovenwinds van de nicotinejunks blijft.
Er is ontzettend veel te proeven. Je betaalt in beginsel voor elk glas (meestal beginnend bij 2 euro) maar je krijgt dan ook echt 2 cl.; soms krijg je een klein proevertje gratis aangeboden. De standaardbottelingen zijn wel te verkrijgen, maar het aantal bizondere bottelingen heeft veruit de overhand. Verder zijn er nog wat andere gedestilleerde dranken verkrijgbaar, met name rum en – heel bizonder – tequila. Dat gerijpte rum heel erg lekker kan zijn wist ik al, maar ook de Tequila reposado en vooral añejo is zeer de moeite waard! Door het ontbreken van tijdsdruk proef je in een heel rustig tempo, met tussendoor een hapje en meerdere slokjes water. Watertappunten ontbreken helaas, zo ongeveer het enige minpuntje dat ik kan bedenken. Hoogtepunten waren een lezing over nieuwe Whisky-krimi’s: deel 2 is uit en deel 3 staat in de steigers (deel 1 kocht ik twee jaar geleden); een lezing/proeverij door en met Anthony Wills van Kilchoman (Islay) en een bezoekje aan de stand van Der Blaue Maus (Eggolsheim-Neuses, Franken). Na afloop buiten gegeten, het was net als twee jaar tevoren heerlijk weer.