BBF 1: Borefts Bier Festival

Brouwerij De Molen te Bodegraven organiseerde op vrijdag 30 oktober een bierfestival, waarvan de afkorting toevallig overeenkomt met het aansluitende en een klein beetje overlappende Bokbierfestival in Amsterdam (zie volgend bericht). Het festival was ook enigzins gedacht als “pré-BBF”, naar analogie van het pré-ZBF dat Alvinne organiseert voorafgaand aan het Zythos Bier Festival.
De aanwezige brouwerijen (De Molen & Emelisse [NL], De Struise Brouwers & Alvinne [B], Mikkeller [Deens] en Narke [Zweeds]) hadden zeer bizondere bieren meegebracht. Sterk van smaak, maar ook regelmatig sterk in alcohol, soms zoveel dat het meer op likeur dan op bier begon te lijken. De bieren werden geschonken in 15 cl proefglaasjes (bij de sterkere bieren vaak wat minder vol), tegen betaling van 1 of 2 jetons van € 1,50 per stuk, je betaalde € 2,50 voor het proefglas.
De bieren waren verdeeld over twee lokaties, De Molen zelf en De Paardenburgh, nog geen 200 meter verderop. De drukte bleef daardoor binnen de perken, hoewel het bij De Molen zo nu en dan wel even dringen was, maar dat komt voornamelijk door de inrichting van het gebouw. Bij De Paardenburgh had je dan meer ruimte en vooral ook zitgelegenheid.
Al met al een geslaagde eerste editie. Voor de volgende keer graag ook wat minder sterke bieren en/of kleinere glazen.

Mondial, Straatsburg

Al een aantal jaren is er een groot bierfestival in Montreal, Canada, het “Mondial de la bière”. Dit jaar voor het eerst een Europese editie, in Straatsburg (Strasbourg), die ik tijdens mijn rondreis door Duitsland en Zwitserland (zie vorig bericht) kon bezoeken.
In een grote hal van het Parc des expositions du Wacken (goed bereikbaar per tram) vind je veel Franse bieren, maar ook bier uit Canada (niet verwonderlijk), de V.S., Italië, België, Duitsland, Zweden en nog enkele andere landen; een opvallende afwezige is bijvoorbeeld Denemarken. Voor de toegangsprijs van 6 euro krijg je een pul van 25 cl met een tweede maatstreep op 12,5 cl. Het bier betaal je met bonnetjes van 70 cent per stuk, het basistarief is twee bonnen per 12,5 cl, sommige bieren drie of vier bonnen. De iets uitlopende pul is niet bizonder geschikt als proefglas, maar de gebruikelijke “halve vulling” maakt bijvoorbeeld het walsen wel weer eenvoudiger. Als je een tweede keer terug wilt komen is de pul je toegangskaartje.
Er is veel vrije ruimte tussen de stands, ook zaterdag in de middag is het nooit té druk. Lang niet alle stands hebben zelf een spoelmogelijkheid, dus er zijn enkele spoelpunten, maar deze zijn soms wat verdekt opgesteld. Wat meer zitgelegenheid was welkom geweest, er was meer dan genoeg ruimte voor. Aan voedsel geen gebrek.
De bierlijst is indrukwekkend. Noodgedwongen heb ik me beperkt tot Europese bieren, met een enkele Canadees ertussendoor. Dat kwam ook doordat ik met twee medeproevers een mooi plekje aan deze stand had weten te veroveren, mét zitgelegenheid. Ik was ook aangenaam verrast door enkele bieren uit Zweden, en kan instemmen met eerder gehoorde positieve opmerkingen over enkele Italiaanse brouwerijen. De thuisblijvers hadden ongelijk.

Oberpfalz, Franken, CH, Ortenau

Franken en de Oberpfalz, Zwitserland en de Ortenau [oktober 2009]

De heenreis verloopt voorspoedig, de ICE Utrecht – Frankfurt is zeer rustig, daarna wordt het iets drukker. Het weer valt tegen, regelmatig buien, al levert dat soms wel mooie wolkenluchten op. Na Frankfurt naar Würzburg, dan verder (langs Bamberg) naar Münchberg in het noordoosten van Oberfranken, dat de komende dagen mijn uitvalsbasis is.
In de tweede ICE heb ik korte tijd internet-verbinding via WLAN (ja, TreinJan gaat nu ook mobiel het internet op!), maar de trein verlaat spoedig het huidige proeftraject en dan is de pret ten einde: wel een prima signaal in de trein, maar de verbinding met daarbuiten is weggevallen.
De trein is exact op tijd in Münchberg, en het hotel is zo gevonden. Het  restaurant is nog met vakantie, daarom eten in het Italiaans restaurant ertegenover, met Kulmbacher bier – zeer dominant aanwezig in deze streken (Heineken heeft er een grote vinger in de pap).

De volgende morgen na een goed ontbijt via Hof naar Weiden, verder met de bus naar Eslarn, de vijfde plaats in de Oberpfalz met een Kommunbrauerei. Er is hier slechts één gelegenheid waar het bier wordt uitgeschonken, Beim Ströhern (familie Grießl), open vanaf twee uur. Ik ga dus eerst een bodem leggen bij een lokale Gasthof, waar het bier uit Passau komt (Löwenbrauerei).
Dan nog even genoten van het mooie weer en daarna aan de Zoigl. Wat moutzoet (absoluut niet hinderlijk), fruitig en zacht gehopt met een lange nasmaak. Erg doordrinkbaar bier, uitgeschonken in glazen pullen met opdruk (0,5 liter, ook 0,3 zonder opdruk), en eigen viltjes. Prijs van een halve liter: € 1,60.
En zoals vaker, als er geen bord (en een bezem) buiten hing zou je denken dat je zomaar iemands huis binnenloopt. Binnenin is er echter meer een Gasthof-interieur, inrichting is nieuw maar in klassieke stijl, vrij licht. Naast brouwen is ook distilleren een van de vaardigheden die men hier beheerst. Er zijn diverse Obstbrände verkrijgbaar, en bierbrand: Streherndies’l, ik neem een fles mee (“bierconcentraat“).
Elders in het dorp is nog een brouwerij, Bauriedl, die ook in de streek nog wel enige verbreiding heeft. Verder kwam ik nog langs een goed onderhouden gebouw met opschrift “Brauerei Schlaffer”, waar het lijkt  alsof er nog onlangs gebrouwen is, maar helaas, dat is maar (schone) schijn.
Terug met de bus naar Weiden, door naar Wiesau waar ik nog een hapje eet met erbij “Schwarzer Ritter”van de Schlossbrauerei Friedenfels, een ongefilterd Dunkel dat ook als Zoigl door het leven gaat. Dat betreft dus zogeheten “Brauerei-Zoigl”, geen “Echter Zoigl”.