Braintree real ale festival

Vrijdag 14 juni

Kort voor vertrek naar Engeland had ik in het tijdschrift What’s brewing ontdekt dat er een Camra-festival was in Braintree. Dat is vanuit Dovercourt (mijn laatste verblijfplaats op deze rondreis) niet heel ver weg en de reis kost ook niets extra, het was de laatste Interrail reisdag van deze vakantie. Het festival is al aan zijn 15e editie toe, wordt georganiseerd samen met de lokale Lions club, de opbrengst gaat naar goede doelen. Entree is 2 pond, gratis voor Camra-leden; statiegeld voor het glas (het door Camra veel gebruikte “vaas” model) is ook 2 pond. Er zijn circa vijftig bieren te verkrijgen, alsmede vijftien ciders en perries – die zijn op vrijwel elk Camra-festival verkrijgbaar. De bieren zijn verdeeld over twee bars, een voor bieren uit Essex en een voor de rest van het land, de ciders hebben een eigen bar. Ik proef twee perries, een cider en een bier en eet er ook een hapje.  Alle bieren en ciders worden geschonken per hele of halve pint, een halve pint kost ook steeds netjes de helft. De ciders en perries zijn allemaal even duur (£4/£2), bij de bieren is er geen eenheidsprijs. Bij binnenkomst, iets na vijven, overheersen de grijze hoofden, als ik wegga is de gemiddelde leeftijd wel iets gedaald maar echt jong publiek ontbreekt (nog?).

Cider, kathedralen, bier en trein

Cider and cathedrals part 2, juni 2019 [Interrail One country 5]

Woensdagavond neem ik bus, trein en bus naar Hoek van Holland voor de overtocht naar Harwich met de Stena Hollandica. Diner aan boord, met alleen water en koffie. Donderdagmorgen ontscheping om half zeven plaatselijke tijd, per bus want er zijn weer werkzaamheden aan de loopbrug. Ik haal moeiteloos de eerste lokaaltrein naar Manningtree, het aansluitpunt van de lijn van Harwich op de hoofdlijn Londen (Liverpool street) – Norwich. Daar nuttig ik een full english breakfast in het stationsbuffet, op deze manier eet je op een wat fatsoenlijker tijdstip en op je gemak.

Goed gesterkt zet ik mijn reis voort, omdat ik ruim in mijn tijd zit gaat het met een omweg via Norwich en Ely naar Londen, King’s Cross station. Bij Norwich staan diverse nieuwe treinen voor Abellio Greater Anglia, gebouwd door de Zwitserse fabrikant Stadler. Enerzijds lange elektrische treinstellen (12 wagons), anderzijds hybride (elektro-diesel) drie- of vierwagentreinstellen. Met deze treinen en een grote serie  gebouwd door Bombardier (Aventra) wordt de volledige vloot aan treinen van GA dit en volgend jaar vernieuwd. Overigens staat er op het opstelterrein vlak naast de perrons nog wel iets ouders te ronken.

Vanaf Ely zet ik mijn reis voort met een Great Northern trein naar King’s Cross, dan door met de Underground naar London Paddington. Op Paddington station mag ik met mijn eersteklas Interrailkaart gebruik maken van de First class lounge van de Great Western Railway, een deel daarvan wordt gevormd door de voormalige koninklijke wachtkamer. Daar begin ik aan mijn lunch, sandwiches en thee. In de trein naar Bristol nogmaals sandwiches, nu met appelsap. Dit is een Intercity Express Train (IET), de opvolger van de HST; deze zijn er zowel in elektrische als in hybride uitvoering. De trein vertrekt elektrisch uit Paddington en schakelt onderweg ongemerkt over op dieselaandrijving. Na aankomst op Bristol Temple Meads per taxi naar mijn hotel iets buiten het centrum, later met bus en trein naar het station Clifton Down, vanwaar het nog een klein eindje lopen is naar Two Belly, een winkel gespecialiseerd in kaas en de begeleidende dranken bier en cider. Hier een proeverij van ciders van Hawkes uit Londen, met kazen en brood (en water).

Cider salon Bristol 2019

Donderdag 6 – zaterdag 8 juni

Net als vorig jaar was er een uitgebreid programma dat ditmaal zelfs een hele week besloeg, zes dagen in Bristol , een dag daarbuiten. Hoofdthema was het combineren van ciders (en perries) met eten. Veel eethuisjes/restaurants deden mee met speciale menu’s, vaak meerdere dagen, daarnaast waren er twee uitgebreide diners, een vijfgangen en een met vier. Dan nog verschillende proeverijen, soms alleen met dranken, tenminste een met kaas.
Ik arriveerde donderdagmiddag in Bristol, die avond heb ik een eerste proeverij bijgewoond met ciders en kaas (en brood en water), bij kaas/bier/ciderwinkel Two belly, de ciders waren van Hawkes, Londen (Bermondsey), die enkele speciale flessen hadden meegebracht. Dan vrijdagavond het eerste diner, vijf gangen met tien ciders, perries en ijsciders.

De lokatie was vlakbij Temple Meads station, dus een taxi terug naar het hotel was het makkelijkst.
Zaterdag een proeverij van bier, perry en bier-cider hybrides onder de noemer “No boundaries” bij de Small bar, niet ver van de kathedraal (waar ik die ochtend eerst heen was geweest). Mills brewing is gespecialiseerdin bieren van spontane gisting en werkt al enige tijd samen met Tom Oliver’s ciders and perries. Daar komen heel interessante dingen uit voort. We kregen van beide “eigen” produkten te proeven en twee “samenwerkingen”.

Die middag dan het eigenlijke festival, groter dan vorig jaar en in een veel grotere ruimte, een voormalige kerk. Toegang £ 20, voor een polsbandje, een glas (AnDer) en een boekje, daarna was alles gratis te proberen, het was aan de producent om te bepalen hoe groot een proevertje was. Vierentwintig deelnemers uit het V.K. plus negen van elders met gemiddeld twee à drie produkten, keus te over dus.
De dag werd afgesloten met nog een tweede diner bij de West street kitchen, waar ik vorig jaar na afloop van de Salon een cidermenu had gegeten. Ditmaal vier gangen met zeven ciders, plus een ice-cider en een appelbrandewijn, niet minder lekker en zeker zo interessant als op vrijdag.

Voor mij was dit de afsluiting van de Salon, op zondag waren er nog drie bezoeken aan cideries in Somerset en een diner in de stad Hereford, die vielen echter buiten mijn schema.

Ciderfestival 2019

Zaterdag 1 juni

Als vanouds in de Fenix Food Factory, Rotterdam-Katendrecht. Toegang een tientje, dat gaf een polsband, een (wijn)glas en een muntje, verdere munten € 2,50 per stuk. Van alles kon je zo een klein proevertje krijgen, dan een vol glas voor een muntje. De muntjes waren deelbaar, dus twee halve glazen voor een munt kon ook. De deelnemerslijst was een mix van bekende en nieuwe namen, voor het eerst ook twee cidermakers uit de USA. Vier nederlndse cidermakers, verder deelnemers uit het VK, Frankrijk, Letland, Ierland, Oostenrijk en het Baskenland. Meer dan genoeg te proeven, zeer uiteenlopende smaken.